Wie beschermt de schuldeiser?

Ik verwonder mij regelmatig over de verschillen in de wijze waarop we in Nederland over de ‘incassobranche’ denken, versus de wijze waarop dat in andere landen wordt gedaan. Hoe noordelijker je komt, hoe meer geaccepteerd en logisch het is om een incassobureau in te schakelen als je je betaling zelf niet krijgt. De Nordics lopen daarin ver voor vind ik, althans de beleving eromheen. In een land als Turkije, waar ik zelf vijf jaar lang een incassobureau heb aangestuurd, wist men niet eens wat incassodienstverlening was en vooral dat je er ook voor moet betalen. Het doorbelasten van buitengerechtelijke kosten aan debiteuren was daar al helemaal niet toegestaan. Dat is in Nederland met de WIK wel aardig geregeld; de vervuiler betaalt.

Toch wordt vaak gerept over de exorbitante kosten die we hier doorbelasten en binnenhalen. Alsof het werk dat wordt verzet niet beloond mag worden. Het begint pas echt op te lopen als de rechter en de deurwaarder worden ingeschakeld. Minnelijke behandeling beperkt dat in grote mate en heeft een belangrijke rol bij het laag houden van kosten en dus het beperken van schulden. Als er in politiek Den Haag, met name in de Tweede Kamer, over de incassobranche wordt gesproken, gaat het al gauw over ‘cowboys’ of ‘inhalige schuldopkopers’ die in toom moeten worden gehouden. Zo was de (werk) naam van de Wet kwaliteit incassodienstverlening (Wki) eerst ‘Wet misstanden incassosector’. Natuurlijk, er zijn in iedere branche duistere figuren die het voor de rest verpesten, ook bijvoorbeeld bij loodgieters. Maar een Wet misstanden loodgieters is toch ondenkbaar?!

Als ik alleen de NVI bekijk, dan behandelen haar leden meer dan 4.000.000 vorderingen per jaar. Het aantal klachten dat daarop binnenkomt, ligt onder de 200 per jaar. Dat is minimaal en daarom is het goed dat de branche serieuzer wordt genomen en de maatschappelijk waarde wordt ingezien. De komst van de Wki is wat dat betreft een goede eerste stap. De samenwerking met Den Haag wordt ook steeds beter, dat lees je in het dubbelinterview dat is gehouden met de NVI en het Ministerie van J&V elders in vakblad De Creditmanager.

We zijn er echter nog niet. De norm ‘wie wat koopt moet daarvoor betalen’ lijkt zelfs verder weg dan ooit.

Wie beschermt de schuldeiser?